سم خود را انتخاب کنید: شکر یا  شیرین کننده های مصنوعی

آیا به جای شکر طبیعی از شیرین کننده های مصنوعی نظیر Splendaیا Sweet'N Lowاستفاده می کنید؟ در مورد استفاده از انواع شیرین کننده های مصنوعی دو نوع نگرش علمی وجود دارد تعدادی از تحقیقات به ایمن بودن استفاده از این نوع شیرین کننده ها اذعان دارند درحالیکه سایر تحقیقات از بروز نگرانی های جدی با مصرف این مواد اشاره می کنند.

آخرین تحقیق منتشر شده در مجله ی prestigious Natureمصرف شیرین کننده های مصنوعی را با چاقی و دیابت مرتبط دانسته و به افراد پرهیز از مصرف این مواد را توصیه می کند.

برای مدتهای طولانی، شیرین کننده های مصنوعی به عنوان موادی بی خطر در نظر گرفته شده بودند. به گفته ی دکترGilmoreمتخصص تغذیه در مرکز تحقیقات بیومدیکال پنینگتون: ما این مواد را مصرف می کردیم زیرا این مواد توسط بدن جذب نشده و کالری اضافه ای با خوردن آنها وارد بدن ما نمی شد اما تحقیقات اخیر نشان داده است این مواد دارای تأثیری متابولیکی هستند که ما از آن بی اطلاع بوده ایم.

دانشمندان در تحقیق اخیر یک گروه از موشها با آب حاوی شیرین کننده های مصنوعی نظیر ساخارین، سوکرالوز و آسپارتام و گروه دیگر (گروه کنترل) با آب همراه با شکرمعمولی تغذیه شدند. پس از یک هفته، در تحمل گلوکز موشهای گروه کنترل، تغییر اندکی مشاهده شد درحالیکه موشهای گروه آزمایش که از شیرین کننده های مصنوعی استفاده می کردند به عدم تحمل گلوکز مبتلا شدند.

محققان متوجه شدند این مشکل به  تغییری که  در روده  اتفاق می افتد مرتبط است، روده محل زندگی یک شبکه ی پیچیده ای از باکتریها است که دانشمندان به تازگی متوجه ی این ارتباطات پیچیده شده اند. شیرین کننده های مصنوعی سبب تغییر منفی درجمعیت باکتریهای مفید می شوند.

دوز شیرین کننده های مصنوعی داده شده به موش در آزمایش اخیر 5 میلی گرم به ازاء هرکیلوگرم از وزن بدن موش در روز بود، که این مقدار در محدوده ی قابل قبولی است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تعیین شده است.

 دکتر Gilmoreمیگوید: درانسان این مقدار برابر با 7 تا 10 پاکت  کوچک شیرین کننده ی مصنوعی در روزاست که بیش ازمقدار میانگین مصرف یک فرد می باشد. دکتر Gilmoreنتیجه گیری می کند که باید مصرف این مواد را تعدیل کرد و به مقدار 2 تا 3 پاکت شیرین کننده ی مصنوعی یا 2 تا 3 پاکت شکر معمولی در روز رساند که در حدود مقدار قندی است که در یک قوطی نوشابه وجود دارد.

درتحقیق اصلی دانشمندان همچنین تئوری خود را به روی 7 فرد لاغر و سالم با دادن حداکثر دوز شیرین کننده ی مصنوعی، آزمایش کردند.

درنهایت 4 نفر از شرکت کنندگان به شیرین کننده های مصنوعی پاسخ دادند و باکتریهای روده ای این افراد دچار تغییراتی شد که منجر به بروز عدم تحمل گلوکز در این افراد گردید و بدن 3 فرد دیگر به این مواد پاسخی نداد.

حال سوالی که پیش می آید این است چرا مصرف جایگزینهای شکر در افراد مختلف تأثیرات متفاوتی برجا می گذارد؟ پاسخ احتمالاً در تغییرات ایجاد شده در باکتریوم روده ای است که با تحقیقات بیشتر دراین زمینه آشکار خواهد شد. تا آن زمان، متخصصان توصیه می کنند که در مصرف این مواد زیاده روی نشود بخصوص افرادیکه قادر به خوردن و تحمل شکر معمولی هستند، شیرین کننده های مصنوعی کمتری مصرف کنند.

دکتر Gilmoreمی گوید: شکرهای بسته بندی شده در پاکت های کوچک که درست در کنار پاکتهای شیرین کننده های مصنوعی نظیر Splendaیا Sweet'N Lowدر روی میز کار یا در کافی شاپ می بینید تنها 15 کالری انرژی دارند بنابراین اگر می خواهید یک فنجان قهوه یا چای میل کنید تنها با یک پاکت کوچک شکر آنرا شیرین کنید، این مقدار شکر آن تأثیرات مضری که از خوردن مقادیر زیادی شکر یا شیرین کننده ی مصنوعی ایجاد می شود را نخواهد داشت.

دکتر Gilmoreمی گوید: هنوزهم مصرف میزان کمی از شیرین کننده های مصنوعی می تواند برای فرد ایمن باشد. او می افزاید: این مواد شیمیایی فاقد انرژی هستند اما دیگر آنچنان که قبلاً تصور می شد ایمن نیستند، اگر چه ارتباط واضحی هنوز بین مصرف این مواد با سرطان  به اثبات نرسیده است اما مطالعات نشان می دهد مصرف شیرین کننده های مصنوعی با افزایش اشتیاق به مصرف مواد قندی معمولی مرتبط است.

 برای تعیین چگونگی تعامل شیرین کننده های مصنوعی با باکتریهای روده ای در انسان که به طور بالقوه باعث  افزایش سطح  گلوکز می شوند، هنوز به تحقیقات  بیشتری نیاز داریم، تا آن زمان بهتر است به این تحقیقات در مورد شیرین کننده های مصنوعی بسنده کنیم.

مرکز تحقیقات بیومدیکال پنینگتون درحال حاضر بروی باکتریهای روده ای مختلف در حال تحقیق است. این تحقیق که STARCHنام گذاری شده است بروی مصرف نوع خاصی از فیبر متمرکز است که بنظر می رسد به کنترل بهتر قند خون کمک می کند.

منبع: www.ksla.com/story/28018082/pick-your-poison-sugar-vs-artificial-sweeteners